D og U höfðuðu mál á hendur I og R. D og U kröfðust þess í þinghaldi að málið yrði fellt niður þar sem I og R hefðu að hluta leyst af hendi þá skyldu sem þau væru krafin um í málinu. Þá kröfðust D og U málskostnaðar úr hendi I og R með vísan til 2. mgr. 130. gr. laga nr. 91/1991 um meðferð einkamála. I og R höfnuðu því að þau hefðu uppfyllt nokkra þá skyldu sem þau væru krafin um, heldur hefðu þau farið að tilgreindum úrskurði Persónuverndar. Í úrskurði Landsréttar kom fram að I og R hefðu í þýðingarmiklu atriði komið til móts við kröfur D og U. Var því staðfest niðurstaða hins kærða úrskurðar um að málskostnaður milli aðila félli niður.

Kærður var úrskurður héraðsdóms þar sem máli G ehf. um gildi aðfarargerðar var vísað frá dómi. Í úrskurði Landsréttar kom fram að samkvæmt 1. mgr. 95. gr. laga nr. 90/1989 um aðför skyldi í úrskurði héraðsdómara kveðið á um staðfestingu eða ógildingu aðfarargerðar eða um breytingu hennar, samkvæmt því sem við ætti hverju sinni. Héraðsdómara hefði því í úrskurði sínum borið að mæla fyrir um staðfestingu eða ógildingu hinnar umdeildu aðfarargerðar en ekki vísa málinu frá héraðsdómi. Var hinn kærði úrskurður því ómerktur og lagt fyrir héraðsdóm að taka málið til efnislegrar meðferðar.

Kærður var úrskurður héraðsdóms þar sem máli Á gegn X var vísað frá dómi. Í úrskurði Landsréttar voru rakin þau viðmið um túlkun 1. mgr. 4. gr. 7. samningsviðauka mannréttindasáttmála Evrópu sem beitt hefur verið í dómaframkvæmd. Landsréttur benti á að með úrskurði ríkisskattstjóra um endurákvörðun skatta og opinberra gjalda X hefði álagi samkvæmt 2. mgr. 108. gr. laga nr. 90/2003 um tekjuskatt ekki verið beitt. Var það niðurstaða réttarins að úrskurður ríkisskattstjóra hefði ekki falið í sér endanlega úrlausn um sakfellingu eða sýknu X og síðari málsmeðferð á vegum héraðssaksóknara því ekki brotið gegn ákvæðum 1. mgr. 4. gr. 7. samningsviðauka við mannréttindasáttmála Evrópu. Hún færi hvorki gegn markmiðum laga nr. 29/2021 um breytingu á lögum er varða rannsókn og saksókn skattalagabrota, né væri um að ræða endurtekna málsmeðferð vegna sömu atvika og til úrlausnar voru af hálfu skattyfirvalda. Var hinn kærði úrskurður því felldur úr gildi og lagt fyrir héraðsdóm að taka málið til efnismeðferðar.