Staðfestur var úrskurður héraðsdóms þar sem X var gert að sæta nánar tilgreindu nálgunarbanni á grundvelli laga nr. 85/2011, um nálgunarbann og brottvísun af heimili.

Staðfestur var úrskurður héraðsdóms um að X skyldi sæta gæsluvarðhaldi á grundvelli 4. mgr. 105. gr. laga nr. 80/2016, um útlendinga, sbr. d-lið 1. mgr. 115. gr. sömu laga.

Staðfestur var úrskurður héraðsdóms þar sem X var gert að sæta farbanni á grundvelli 1. mgr. 100. gr., sbr. b-lið 1. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála.

Kærður var úrskurður héraðsdóms þar sem máli E ehf. gegn A hf., B hf., Í hf., L hf. og V hf. var vísað frá dómi. Með kröfum sínum krafðist E ehf. viðurkenningar á bótaskyldu vegna samkeppnislagabrota sem fólust í óbeinni samvinnu um ákvörðun milligjalda milli útgefenda á greiðslukortum. Landsréttur féllst á það með héraðsdómi að verulega skorti á að E ehf. hefði gert grein fyrir sameiginlegri aðild varnaraðila samkvæmt 19. gr. laga nr. 91/1991 um meðferð einkamála og sameiginlegri ábyrgð allra varnaraðila á tjóni sem hlaust annars vegar af ólögmætu samráði á vettvangi V hf. og hins vegar á vettvangi B hf. Þá hefði E ehf. hvorki leitt nægilegar líkur að því að hann hefði orðið fyrir tjóni né gert viðhlítandi grein fyrir tengslum ætlaðs tjóns síns við þau samkeppnisbrot varnaraðila sem hann vísaði til. Var hinn kærði úrskurður því staðfestur.