L slf. krafði E hf. um greiðslu reikninga vegna lögfræðiþjónustu sem L slf. innti af hendi í þágu E hf. á árunum 2014 til 2015. L slf. var einn af frumkvöðlum að stofnun E hf. og átti umrædd vinna sér stað áður en og eftir að hið stefnda hlutafélag var stofnað 30. júní 2015. Í héraðsdómi, sem staðfestur var af Landsrétti með vísan til forsendna, kom fram að hvergi í gögnum málsins væri að finna viðhlítandi stoð fyrir því að E hf. hefði við eða eftir stofnun félagsins skuldbundið sig til að greiða samkvæmt reikningum fyrir vinnuframlag L slf. við þau lögfræðistörf sem hann krefðist greiðslu fyrir. Talið var að leitað hefði verið til L slf. um verkin vegna stöðu hans sem frumkvöðuls að verkefninu, án þess að samið hefði verið um gagngjald af hálfu E hf. Þótti því ósannað að E hf. hefði tekið á sig greiðsluskyldu gagnvart L slf., við stofnun félagsins eða síðar, vegna vinnu L slf. við umrædd verkefni samkvæmt almennum reglum samninga- og kröfuréttar eða síðari málslið 2. mgr. laga nr. 2/1995 um hlutafélög. Var E hf. því sýknað af kröfum L slf.

K var sakfelldur fyrir manndráp samkvæmt 211. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 með því að hafa veist með ofbeldi að A, slegið hana ítrekað í andlit og höfuð með glerflöskum og slökkvitæki og hert kröftuglega að hálsi hennar með þeim afleiðingum að A lést. Það var mat dómsins að virtum geðrannsóknum sem gerðar voru á K að hann hefði verið sakhæfur á verknaðarstundu. Refsing K var ákveðin fangelsi í 16 ár. Var honum gert að greiða foreldrum og börnum A miskabætur.

L var sakfelldur fyrir brot gegn 199. gr. og 1. mgr. 206. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 með því að hafa á tæpum sólarhring í september 2015 sent úr símanúmeri sínu í símanúmar A, sem var honum ókunnug, fjölda kynferðislegra texta- og myndskilaboða þar sem hann hét henni ítrekað greiðslu fyrir kynlíf og sendi henni þrjár myndir af getnaðarlim sínum. Var refsing L ákveðin fangelsi í þrjá mánuði en fullnustu refsingarinnar var frestað skilorðsbundið í tvö ár. Þá var honum gert að greiða A 250.000 krónur í miskabætur.

Kærður var úrskurður héraðsdóms þar sem málskostnaður var felldur niður í máli sem rekið hafði verið á milli M og V ehf. um greiðslu vinnulauna, en málinu hafði að öðru leyti verið lokið með dómsátt. Í úrskurði Landsréttar var V ehf. gert að greiða M málskostnað í héraði með vísan til efnis réttarsáttarinnar.

Staðfestur var úrskurður héraðsdóms þar sem kröfu sóknaraðila um að fram fari vitnaleiðslur og öflun sýnilegra sönnunargagna um atvik sem urðu 20. nóvember sl. á veitingastofunni Klaustri var hafnað.